Άφησέ με να σ’ αγαπώ
με όλη τη δύναμη των λέξεων σε θέλω
εδώ θα συναντιόμαστε, όπως είσαι
με του βασιλικού το δροσερό στον κρόταφο
με το σορτσάκι και την αλογοουρά,
στη μέση μου δεμένη με τα πόδια.
Δε φέραμε τη ζωή μας ως εδώ από ένα πείσμα
Άφησέ με να σ’ αγαπώ
κι αν δε βάλαμε μουσική από την αρχή,
ήταν για ν’ ακουστούν οι λέξεις.
Ένα μεγάλο μέρος της ζωής μας καίγεται
χωρίς ποτέ κανείς να ζεσταθεί.
Άφησέ με να σ’ αγαπώ,
για κείνο που θα ήθελες να είσαι
με την επιμονή κομμένου χόρτου,
που απλώνει κίτρινο χαλί
για να περάσει η άνοιξη.
Με άχρωμες λέξεις, κουρασμένες
δε μου βολεί να ζωγραφίζω όνειρα
Άφησέ με να σ’ αγαπώ
χωρίς κανένα παραπάνω λόγο,
κράτα με μόνο από το χέρι,
όταν με βλέπεις και βυθίζομαι,
εκεί θα συναντιόμαστε.
Δοκίμασα το δάκρυ μα η ψυχή δεν ξεδιψά.
…απόψε δε θα οδηγήσω,
παρκάρισα τη σκέψη μου στα χείλη σου,
άσε με να σε πιω να ζαλιστώ!
«Η ζωγραφική είναι η σιωπηλή ποίηση και η ποίηση είναι ζωγραφική με το χάρισμα του λόγου.» Σιμωνίδης ο Κείος
ΑπάντησηΔιαγραφήyiannis
Μην κρατας τα αλαβαστρινα κουτια της αγαπης και της τρυφεροτητας σου ερμητικα σφραγισμενα μεχρι να πεθανουν οι φιλοι σου...Γεμισε τη ζωη τους με γλυκυτητα,μιλα τους με ομορφα λογια,οσο τα αυτια τους μπορουν ακομη να ακουσουν,και οσο οι καρδιες τους μπορουν να γεμισουν χαρα και ευτυχια απ'αυτα.....!!!!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήὍλα τὰ ἄνθη τ᾿ ἀγαπῶ
ΑπάντησηΔιαγραφήμεθῶ στὸ ἄρωμά των
τὸ βλέμμα νὰ βυθίζεται
ποθῶ στὰ χρώματά των.
Ὑπάρχει ὅμως ἓν λεπτὸν
πολὺ εὐῶδες ἄνθος
ποὺ δὲν μαραίνεται ποτὲ
καὶ τ᾿ ἀγαπῶ μὲ πάθος.
Αὐτὸ δὲ θάλλει στοὺς ἀγροὺς
στοὺς κήπους δὲν ὑπάρχει
καὶ τὰ ἁβρά του πέταλα
ὁ ἥλιος δὲν θάλπει.
Ἔδαφος ἔχει δι᾿ αὐτὸ ἡ τρυφερὰ καρδία
μὲ θέρμη ἀπαράμιλλον καὶ λέγεται Φιλία!