Εισαγωγικό σημείωμα

'Oσοι πονάμε τη στενάζουσα σιωπή, ελάτε να γεμίσουμε τους ήχους Όσοι τον εμπαιγμό της ηθικής δεν ανεχόμαστε, ας ζωντανέψουμε ξανά τη μνήμη των κυττάρων Κι αφού αίρεση ο έρωτας στο δόγμα του θανάτου, εθελοντές ας παρατείνουμε την αχανή εκκρεμότητα του ρίγους
Κι επειδή καιρός του χωρίς, εξ αρχής ας οριοθετήσουμε με λέξεις τις μονές μας, ας ιδρύσουμε από τα παλαιά υλικά της κατεδάφισης πάνω σε πράξεις στέρεες το καινούργιο συναίσθημα, αλλιώς όσο θα μένουμε ημιάνθρωποι, δίχως αιδώ το φως θα ασχημονεί πάνω στο θαλερό κορμάκι της αλήθειας
Κι όταν η τέχνη εξοφλήσει μέρος από την υποχρέωση στο φως κι η ματαιοδοξία αρχίσει να μας επισκέπτεται αραιότερα, καθώς που άλλη ομορφιά απ' την αλήθεια δεν εβρέθηκε, σκεφθείτε πόση ομορφιά μας περιμένει!

Τετάρτη 13 Οκτωβρίου 2010

Tη νύχτα δε θα μας την πάρουν



Έρχεται η νύχτα και μου λείπεις
τη μέρα εγώ δεν αγαπώ
κλείνω τα μάτια και νυχτώνει
και μέρα νύχτα σε ζητώ

Μα πήρε η νύχτα τη χαρά μου
να δώσει φως των αστεριών
και στην καρδιά μου φτερουγίζει
ο φόβος των περιστεριών

Εδώ δικάζεται η ζωή μου
μ’ ένορκη αγάπη και φιλί
να φύγω δεν μπορώ να φύγω
να μείνω πια δεν ωφελεί

Μα αν είν’ να τρέφω τ’όνειρό μου
γάλα με δημητριακά
καλύτερα στην κόλασή σου
και μετανιώνουμε μετά

Γιαυτό στη νύχτα θα κουρνιάσω
πίσω απ’ τον ήλιο θα κρυφτώ
ερώτημα να βρω μαζί σου
στις απαντήσεις που κρατώ

Πες μου τι είναι που σου λείπει
κι η νύχτα στο’χει υποσχεθεί
κι εγώ θα σβήσω όλα τα φώτα
στην αγκαλιά σου να βρεθεί

Και θα φιλέψω εγώ τη νύχτα
μ’ ένα γλυκό του κουταλιού
ν’ απλώσει επάνω στα μαλλιά σου
λίγο απ’ το φως του φεγγαριού

Τη νύχτα δε θα μας την πάρουν
οι φωτεινές επιγραφές
φτάνει να πεις τι θες να κάνω
όπως σε θέλω να με θες

Κρύβει η ζωή στα κύτταρά της
των εραστών την ενοχή
ένοχη αγάπη δεν υπάρχει
κι η νύχτα βάζει υπογραφή


Αναρτήθηκε από στις

3 σχόλια:

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)