Εισαγωγικό σημείωμα

'Oσοι πονάμε τη στενάζουσα σιωπή, ελάτε να γεμίσουμε τους ήχους Όσοι τον εμπαιγμό της ηθικής δεν ανεχόμαστε, ας ζωντανέψουμε ξανά τη μνήμη των κυττάρων Κι αφού αίρεση ο έρωτας στο δόγμα του θανάτου, εθελοντές ας παρατείνουμε την αχανή εκκρεμότητα του ρίγους
Κι επειδή καιρός του χωρίς, εξ αρχής ας οριοθετήσουμε με λέξεις τις μονές μας, ας ιδρύσουμε από τα παλαιά υλικά της κατεδάφισης πάνω σε πράξεις στέρεες το καινούργιο συναίσθημα, αλλιώς όσο θα μένουμε ημιάνθρωποι, δίχως αιδώ το φως θα ασχημονεί πάνω στο θαλερό κορμάκι της αλήθειας
Κι όταν η τέχνη εξοφλήσει μέρος από την υποχρέωση στο φως κι η ματαιοδοξία αρχίσει να μας επισκέπτεται αραιότερα, καθώς που άλλη ομορφιά απ' την αλήθεια δεν εβρέθηκε, σκεφθείτε πόση ομορφιά μας περιμένει!

Πέμπτη 30 Σεπτεμβρίου 2010

Αγάπη μου

               


Αγάπη μου, όλη φωτιά όλη μετάξι
γυμνός, κι είμαι από χώμα είμαι από νερό
για να ντυθώ με της αυγής το πορφυρό
απάνω στα σταρένια σου μαλλιά
θε να πλαγιάσω

Αγάπη  μου, όλη φως όλη μυστήριο
άχρωμη μες τη σκέψη δε σ’ αφήνω
με πεταλούδας χρώματα σε ντύνω
στο ναι και στ’ όχι ας βρίσκομαι,
που μ’ έχεις

Αγάπη μου, όλη έκσταση όλη δυόσμο
στις γειτονιές των αρωμάτων με πηγαίνεις
λυτή των λουλουδιών τη μέθη που μου φέρνεις
πώς θες μες τη στενόχωρη σιωπή μου
να χωρέσω ;

Αγάπη μου, όλη κόκκινο όλη μαύρο
απ’ του παλμού σε ψηλαφώ την ταραχή
γυμνή μου αλήθεια, ύστερη μου αρχή
μεθυστικά για να ριγάς με τίνος πόθου λόγια
να σε ντύσω ;


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου