Ταξιδιωτική οδηγία

       Κατεβαίνοντας από τον  ουρανό στη Γη της Βοιωτίaς, πρώτος  σας

υποδέχεται ο Παρνασσός∙ στα δυτικά κι ίσα με ένα παραμύθι δρόμο,

 αυτάρεσκος απλώνεται ο Ελικώνας.

      Λένε σε τίποτα δεν είχε να ζηλέψει, αιώνες που θάλλει στον ίσκιο

 των μεγάλων υψομέτρων.

     Εδώ τα ατίθασα έλατα χρόνια κρυφομιλούνε με τα σύννεφα κι έχουν να πουν

 γι’ αυτό οι κεραυνοί δεν τους χαρίζονται.

     Εδώ η κοιλάδα των Μουσών κεντημένη στα πράσινα, με όσα η ανέμη του

 χρόνου ξέρει και πλέκει νήματα κι εργόχειρο, θαρρείς, του ίδιου του Απόλλωνα

 οι εννιά χυτές λαμπάδες να φέγγουνε τη χάρη του: Κλειώ, Ευτέρπη, Θάλεια,Μελπομένη, Τερψιχόρη, Ερατώ, Πολύμνια, Ουρανία και Καλλιόπη σαν άλλες

 γλώσσες να λαλούν  και σαν που το θέλει ο άνεμος, αέρινα να χαϊδεύουν

 τις αισθήσεις.

      Εδώ, καθώς ο νους εξόριστος, για όσα κατά διάνοιαν αμαρτήματα,

 οι απαντήσεις χάνουνε το κύρος τους, θαρρείς για ν’ απομένει απερίσπαστο

το απορείν και το θαυμάζειν…

     Αν πάλι έρχεστε από το δρόμο που κρατάει μυστικά, ανεβαίνοντας  το έγκατο

 βύθισμα της Κασταλίας, την προσομοίωση, θαρρείς, της άλλης άβυσσος,

 όπου τυχόν σας έριξε και σας απόκρημνη δισύλλαβη ομορφιά, ίδια στο

 στόμιο του Τροφώνιου Μύστη  ανοίξτε τα μάτια, εχέμυθο εδώ το φως

 δε σας προδίδει.

       Εδώ τα φύλλα του πλατάνου, για τις απογευματινές ανάγκες των ματιών,

 χωρίς διακοπή  αλλάζουν χρώματα κι ύστερα κολυμπάνε στο νερό ανάλαφρα,

 να μην επιβαρύνουνε το βλέμμα.

     Εδώ στο  μυχό του σχισμένου βράχου φιλτραρισμένοι εκρέουν οι χυμοί

 του βουνού, της Λήθης, λένε μερικοί, της Μνημοσύνης άλλοι, σημάδι πως

 η γη δεν καταπίνει τη βροχή έτσι απερίσκεπτα.

     Εδώ, στο δρόμο για την πράσινη θάλασσα, με τα υδάτινα κρουστά,

 απαρηγόρητη η Έρκυνα συνοδεύει ρυθμικά τη σιωπή των αιώνων.

     Ποια  μουσική καλύτερη, ποιος τόπος;

                

             Υ.Γ    Στη φιλόξενη Βοιωτία, για όσες με έχει  κεράσει

                          ταραχές, πες φιλοδώρημα.!